Rowena Ravenclaw

Rowena Ravenclaw, z domu Rowena Shaw of Tordarroch, urodzona w roku najsroższej zimy jaka nawiedziła Szkocję, w Tordarroch Castle od niepamiętnych czasów. Córka Corneliusa Shaw'a, byłego przywódcy klanu, czarodzieja słynącego z zabicia dziesięciu smoków. Stąd też jego przydomek - Smokobójca. Matka, Catriona pochodzi z wielkiego klanu Gordonów, który odznaczał się wielką mądrością i zamiłowaniem do sztuki. Rowena ma dwie siostry oraz trzech braci, z czego jeden jest przyrodni. Od najmłodszych lat zapewniono dzieciakom jak najlepsze wykształcenie, wtedy też  zauważono inteligencję i bystrość Roweny.
Bardzo szybko przyswajała wiedzę, dlatego rodzice bez zbędnych problemów wysłali swoją córkę do Rzymu, aby tam pobierała dalsze nauki.
Starania rodziców nie poszły na marne, lata spędzone na podróżach po całej Europie poszerzyły horyzonty młodej czarownicy, która chłonęła nowe kultury jak gąbka. Była wręcz głodna wiedzy, spędzając dnie i noce nad ślęczeniem w ogromnych bibliotekach. Stykała się również z wieloma problemami ludności, uczestniczyła w życiu codziennym wielu dworów królewskich. Z każdym rokiem zdobywała coraz więcej doświadczenia, aż w końcu zdecydowała się na powrót do rodzimej krainy. Z wojaży przywiozła różdżkę, którą nabyła u mistrza Flaviusza z Rzymu oraz... męża. Wywołało to ogromne niezadowolenie rodziców, którzy planowali przyszłość córki przy boku innego mężczyzny. Było jednaj już po ptokach... Mając prawie osiemnaście lat, wzięła udział w Turnieju Czarodziejów, gdzie poznała Helgę Hufflepuff, Godryka Gryffindora i Salazara Slytherina. Był to początek ich wielkiej przyjaźni, która zaowocowała ideą powstania Hogwartu. Rowena zamieszkała wraz ze swoim mężem w Szkocji w skromnej twierdzy z dala od mugoli i innych czarodziejów. Lata mijały, a rodzina się nie powiększała co doprowadzało Rowenę do szaleństwa i obwiniania się za brak dziecka. Mimo troski męża i zapewnianiu o miłości jaką ją darzy bez względu na brak dziedzica to nie potrafił jej pocieszyć. Oddała się całkowicie projektowi budowy zamku, częściej będąc poza domem niż w nim. Nie polepszyło to relacji małżonków w żaden sposób. Z każdym miesiącem Hogwart stawał się przyjemniejszym miejscem, gdzie Ravenclaw mogła dać popis swojej kreatywności. Ruchome schody, tajemne przejścia i komnaty do których należało wejść po podaniu rozwiązania zagadki... Najwyższa Rada Czarodziejów wymusiła przyspieszenie otwarcia zamku i koniec końców Hogwart stał otworem przed adeptami, których Czwórka Założycieli miała odnaleźć na Wyspach. Nie zapowiadało się łatwo, ale czy tak utalentowani czarodzieje nie dadzą sobie rady?

Ważną jednak kwestią jest wspomnienie o relacjach łączących Rowenę z pozostałymi założycielami Hogwartu, z rodziną oraz nie można zapomnieć o jej szczególnym... darze. Z Helgą ma najwięcej wspólnego mimo, że całkowicie różnią się charakterami. Ostatecznie były kobietami, a to oznaczało, że mają wiele wspólnych problemów i rozumieją jak ciężko w tych czasach wyjść spod twardej ręki męża. Rowena wspierała młodszą od siebie przyjaciółkę w trudnych dla niej chwilach, kiedy straciła męża oraz poroniła. Strata dziecka równie głęboko dotknęła samą Ravenclaw, która była wyczulona na macierzyństwo. Sama od lat starała się o potomka dla swojego męża, bez skutku. Dlatego była tak naprawdę jedyną osobą, która rozumiała żałobę Helgi. Kiedy ta poznała obecnego męża, cieszyła się jej szczęściem ale i zazdrościła szansy na założenie rodziny. Z Godrykiem relacje nie należą do najlepszych, ale i nie są najgorsze. Mężczyzna uosabia wszystko to co drażni Rowenę. Macha tym swoim mieczykiem, bawiąc się w dobrodzieja ludzkości żądnego chwały!
To takie prostackie, ale cóż. Jakimś cudem posiadał zaskakujące talenty, ale to wcale nie oznaczało, że trzeba go lubić. Rowena traktuje Godryka z chłodną rezerwą, nie angażując się za bardzo we wspólne relacje.
Salazar Slytherin stanowi sporą zagadkę dla Roweny, ale i wywołuje intuicyjny niepokój. Być może to dlatego, że ma w sobie coś z węża.
Zdecydowanie jednak łatwiej im odnaleźć wspólny język mimo, że Salazar przyjaźni się z Godrykiem (tego fenomenu Rowena chyba nigdy nie zrozumie). Zdarza im się razem eksperymentować z magią, mają nieco zbliżone poglądy na wiele spraw dotyczących polityki oraz podejścia do magii. Rowena jednak nadal pozostaje dla Salazara w pewnym sensie... nieosiągalna. Poruszając kwestię daru Roweny, to jest ona jasnowidzącą i ukrywa ten fakt przed wszystkimi. Dolegliwości zaczęły męczyć ją dopiero w wieku dojrzewania w trakcie podróży po Europie. W wyroczni w Delfach doznała pierwszego widzenia i od tamtej pory miewa bardzo często bezsenne noce, które owocują najczęściej w krótkie, przerywane, trudne do złożenia w całość obrazy przedstawiające urywki przyszłości. Wszystko oczywiście dzieje się podczas drzemek, gdyby nie eliksiry i wywary Helgi to Rowena dawno zeszłaby z tego świata. Przyjaciółka nadal pozostaje nieświadoma umiejętności Ravenclaw, wierząc iż własne specyfiki służą zdrowiu. Dlaczego Rowena jest taka tajemnicza? Kapłanka wyroczni delfickiej dokładnie jej wytłumaczyła jak bardzo ludzie są żądni posiadania wiedzy o przyszłości. Królowie będą chcieli wiedzieć czy będą królować przez następne lata, czy zwyciężą wojny, damy czy będą matkami, chłopi czy Bóg ich miłuje, czy plony będą dobre, czy zaraza dotrze na jesień...
Każdy bez względu na swoje pochodzenie był zachłanny i samolubny. Bezpieczniej było zachować swój sekret dla siebie. W końcu czasem lepiej nie wiedzieć jaka przyszłość się maluje... Z rodziną utrzymuje chłodne relacje, chociaż może to złe określenie. Zdecydowanie woli unikać rodzinnych spotkań i bardzo rzadko odwiedza rodziców o rodzeństwie nie wspominając. Kocha ich, ale woli trzymać na dystans. Głównie dlatego iż czuje, że zawiodła rodziców nie wykazując się przede wszystkim jako kobieta. Co to za pożytek z niewiasty, kiedy nawet zajść w stan błogosławiony nie potrafi. Hańba! Mimo innych zalet i umiejętności, brak dziecka przyćmiewa resztę. A przynajmniej tak myśli Rowena, bo rodzice ją kochają i uwielbiają.