Letha Blood Eagle

Urodziła się w małej wiosce na północy w rodzinie bardziej ubogiej niż bogatej. Ojciec jej i matka byli prostymi ludźmi, ojciec pasł owce na bezkresnych polach otaczających skromną osadę oraz orał pole, natomiast matka potulnie gotowała obiady i zajmowała się wychowywaniem 5 dzieci. Życie nie było proste. W okresach nieurodzaju głód oraz żebry nie były im obce - najstarsze potomstwo w oberwanych szmatach wędrowało po najbliższych wioskach próbując wyłudzić od szczodrych ludzi ile się tylko dało. Głowa rodziny, Gunder, przepijał większość monet, które dzieciom udało się przynieść do domu. W okresach wojny większość mężów opuszczała osadę w celu dzielnej walki z najeżdżającym przeciwnikiem, natomiast Gunder pozostawał wraz ze staruchami i niezdolnymi do wysiłku fizycznego. To głównie z tego powodu Letha od najmłodszych lat pogardzała ojcem i przyrzekła sobie, że nigdy nie będzie miała do czynienia z takim żałosnym gatunkiem, który trudno nawet nazwać mężczyzną. W dzieciństwie jej marzeniem było zostanie wojowniczką godną bogactwa, respektu i przerażenia na samo wspomnienie jej imienia. W zrealizowaniu swojego celu nie przeszkadzało jej bycie kobietą. Urodziwszy się w najniższej możliwej kaście, nikt nie przejmował się tym co będzie robić. Nie ciążyły na niej żadne poważne obowiązki ani oczekiwania. Jako mała dziewczynka podglądała trenujące shieldmaiden i wiedziała, że tak będzie wyglądać jej przyszłość i nikomu nie uda się wybić jej tego z głowy. Zanim jednak powzięła pierwszy topór do ręki, odkryła swój inny talent, który do tej pory ukrywa przed najbliższą rodziną, a wiedzą o nim jedyne zaufani członkowie bandy. Nie był to jednak sam zwyczajny dar magiczny - animagii wyuczyła się jeszcze jako mała dziewczynka dzięki pomocy szamana zamieszkującego gęstwiny lasu. Cała osada uważała go za zgłupiałego przez wiele lat przebytych w samotności starca, jednak Letha miała niezbite dowody na to, że nie był on niegroźnym kanciarzem. Na własne oczy widziała jak sylwetka szamana za pomocą jakiejś niezwykłej magii zmienia się w postać myszy, przemykającej kilka sekund później między jej nogami. Dziewczynce nigdy nie przyszło do głowy, że mogły to być jedynie zwidy, bądź zabawna sztuczka na rozbawienie jej wiecznie ponurego oblicza. Nie minęło dużo czasu, gdy z powrotem przybyła do jego walącej się chaty porośniętej mchem i zażądała, aby szaman nauczył jej tej sztuki.  
Osiągnięcie kontroli nad zmianami zajęło jej niezwykle dużo czasu. Przez całe dzieciństwo nie była w stanie panować nad tym, kiedy się zmieni a kiedy wróci do bycia człowieczą Lethą. Zdarzało się, że znikała na długie dni - w tym czasie szybowała nad wierzchołkami gęstych lasów, polowała na zwierzynę jak prawdziwy drapieżnik, aby mieć czym się pożywić.
Przeciągnięte przebywanie w postaci orła miało dwa poważne skutki - Lethy nigdy nie opuścił dziecięcy strach, że po zmianie nie będzie w stanie wrócić do bycia sobą i do końca swoich dni pozostanie już tym latającym drapieżnikiem. Kolejnym efektem ubocznym była zmiana w jej charakterze. Stawała się brutalniejsza, dziksza. W tym samym czasie zaczęła trenować się w woju. Pomimo niepozornych kształtów okazało się, że jest jedną z silniejszych kobiet na polu walki. Po jakimś czasie stawała jak równy z równym do pojedynków z mężczyznami o rozrośniętych barach. Potrafiła ich pokonać sprytem, szybkością oraz zwinnością drobnego ciała, słowem wykorzystywała jako przewagę to, czego brakowało przeciwnikowi. Kilka lat później wojowała na prawdziwych polach walki. Podczas jednej z nich zwrócił na Lethę uwagę Ragnar Ironside, dzielny i brutalny wiking, który nie lękał się śmierci. Szybko stała się członkinią jego drużyny. To pod okiem Ragnara rozwinęła swoje zdolności do walki i zasłużyła sobie na przydomek 'Blood Eagle'. Nie wywodził się on jedynie od jej daru, który często wykorzystywała w wojażach - pod postacią orła szybowała wiele kilometrów, aby oszacować dystans do wroga i jego pozycję, co często okazywało się być kluczową rolą do zwycięstwa. Przydomek ten zyskała również przez niezwykle okrutne zabawy z niewolnikami i mieszkańcami podbijanych wiosek, na których wykonywała bezlitośnie krwawego orła, dopingowana przez podekscytowane gwizdy i okrzyki pełne zadowolenia reszty drużyny.
Słysząc o wyjeździe na angielskie wybrzeże nie zastanawiała się dwa razy. W Skandynawii nic jej nie zatrzymywało - kontakty z rodziną urwała wiele lat temu, gdy prawdziwą rodziną stała się dla niej grupa mordujących i plądrujących wikingów. Obietnice czekającego tam na nią bogactwa oraz krwawych bitew sprawiły, że bez chwili wahania zabrała się wraz z Ragnarem oraz resztą i wylądowała w East Anglia. 

Świetna historia, idealnie wpasowana do realiów. Gratuluję pomysłowi sięgnięcia po "genetykę".
Udanych mordów i plądrowania